رازداری پزشکی؛ مطالعه تطبیقی میان اصول اخلاق پزشکی و آموزه های اخلاق اسلامی

رازداری یکی از قواعد کهن حرفه ی پزشکی است که ضمن تأثیر بر چگونگی رابطه ی میان پزشک و بیمار، تأمین کننده ی منافع فردی بیمار و پزشک و هم چنین مصالح اجتماعی است. در آموزه های دینی نیز ضمن تأکید بر وجوب رازداری، افشاکننده ی راز به دلیل ارتکاب گناه کبیره، سزاوار مجازات اخروی دانسته شده است. امروزه، با ابداع روش های نوین تشخیصی و درمانی و گستردگی دامنه ی اطلاع رسانی، زمینه ی افشای راز بیماران بیش از پیش فراهم شده است. این مقاله ی مروری حاصل یک مطالعه ی توصیفی است. برای جمع آوری اطلاعات از مطالعه ی کتب معتبر و جست وجو در منابع اینترنتی و مقالات مرتبط استفاده شد. پس از توضیح مفاهیم و مبانی رازداری در اخلاق پزشکی، هم چنین اخلاق فضیلت گرای اسلامی، در بررسی تطبیقی، اشتراک ها و تفاوت های این دو دستگاه اخلاقی در مسأله ی رازداری بررسی و تبیین می شود. صرف نظر از تأکید آموزه های اخلاق پزشکی و اخلاق اسلامی بر ضرورت حفظ رازداری در جلب اعتماد عمومی، رازداری در اخلاق اسلامی به واسطه ی در بر گرفتن دو حوزه ی راز خود و راز دینی، افزون بر راز دیگری، از گستردگی بیش تری برخوردار بوده و فرد رازدار به واسطه ی امانتداری، از پاداش اخروی هم بهره مند خواهد شد. هم چنین، در اخلاق پزشکی، تنها رفتار کادر درمانی مورد ارزیابی قرار گرفته و به انگیزه و حالات نفسانی آنان توجهی نمی شود، اما در اخلاق اسلامی، از آن جهت که ویژگی های نفسانی افراد مورد ارزیابی اخلاقی قرار می گیرد، رازداری امری پایدارتر بوده و بدون هیچ گونه نظارت خارجی کارایی خود را حفظ خواهد کرد.